Zakwit zbiornika wodnego (zakwit planktonu) to efekt masowego rozwoju fitoplanktonu (sinic, zielenic, okrzemek, wiciowców). Największy udział w zakwicie wody mają najczęściej kolonijne, nitkowate formy sinic i zielenic.

W czasie zakwitu ilość glonów jest tak duża, że są widoczne gołym okiem pod postacią zielonych drobinek, które nadają wodzie bardzo charakterystyczne zabarwienie, które nie jest zaliczane do walorów estetycznych, a oprócz tego powodują silne zmętnienie wody.

Najczęściej zjawisko zakwitu zbiornika wodnego obserwujemy wiosną i jesienią. Jeżeli w zbiorniku masowo i na coraz dłużej zakwita woda jest to przejaw poważnych zaburzeń równowagi ekosystemu.

Zakwity stają sie coraz powszechniajszym zjawiskiem ze względu na zwiększający się dopływ substancji mineralnych i organicznych związanych z działalnością człowieka (ścieki komunalne, gnojowica, nawozy sztuczne).

Najczęściej zakwity występują przy bezwietrznej pogodzie w wodach stojących przy niskim stosunku zawartości azotu do fosforu.
Nagromadzenie się sporej masy fitoplanktonu w górnej partii zbiornika prowadzi do ograniczenia dopływu światła słonecznego do głębszych warstw, czego konsekwencją jest zahamowanie procesu fotosyntezy.
Produkty metabolizmu, a także rozkład fitoplanktonu po zakończeniu zakwitu mogą mieć charakter toksyczny i prowadzić do zjawiska deficytu tlenowego, czyli obniżenia zawartości tlenu rozpuszczonego w wodzie.
Zjawisku temu towarzyszy zazwyczaj znaczne pogorszenie jakości wody, a także niezbyt przyjemny zapach.
Obumarłe organizmy unoszące się na powierzchni zbiornika wodnego nie tylko uniemożliwiają jego rekreacyjne wykorzystanie, ale stanowią także zagrożenie dla ujęć wody.

Szczególnie uciążliwym zjawiskiem jest zakwit sinic, które w zbiornikach silnie zeutrofizowanych wypierają inne glony, a przy obfitości substancji mineralnych (głównie fosforu) namnażają się tworząc gęsty, silny, gruby kożuch pływający na powierzchni wody.

Aeratory RESTAiR to urządzenia, które doskonale napowietrzają przydenne warstwy wody w zbiornikach wodnych, gdzie najczęściej występuje deficyt tlenowy.

Napowietrzanie to jedna z najpopularniejszych i skuteczniejszych metod rekultywacji jezior.
W wyniku procesu napowietrzania przydennej warstwy wody poprawiają się warunki tlenowe dla zamieszkujących ją organizmów.